ای شما! ای تمام عاشقان هرکجا

الان یه سوال برای من پیش اومده

اگه مردم نیم ساعت برن تو مسجد، تو صف نماز جماعت کنار هم بایستن آمار شیوع کرونا بالاتر میره یا اینکه سه چهار ساعت برای ضبط برنامه‌ی دورهمی‌بدون ماسک و دستکش به هم بچسبن؟؟

تفرجگاه‌ها و پارکها تو شیوع بیماری موثرتره یا زیارتگاهها و حرم‌ها؟؟

قول میدم اماکن مذهبی، آخرین مکانیه که این دولت آزاد میکنه

همیشه دچار افراط و تفریطن، اسم خودشونم گذاشتن دولت اعتدال!

یه بار دیگه کاملا بی طرفانه مطلب منو بخونید. می‌خوام بگم اگه حرم و نمازجماعت ممنوعه، چرا پارکو دورهمی‌آزاده؟ چرا اونا کرونازاست، ولی اینا نیست؟ نمیخوام بگم مسجدا رو باز کنید، میخوام بگم پارکا رو ببندید

البته منظورم اون بزرگوارانی که نظر دادن نبود، بلکه اون دیسلایکا مدنظرمه

اصلا ذات روزه، «تقوا»ست.
همه‌ی عبادات، یه کاری «انجام دادنه» ولی روزه یه کاری «انجام ندادنه»
خداوند هم تو قرآن فلسفه‌ی روزه رو تقوا ذکر کرده.
و همین انجام ندادنه که روح آدم رو بزرگ میکنه
همین که شاعر والا قدر فرموده:
وقتی‌‌‌ای دل به گیسوی پریشون میرسی خودتو نگه دار!
«خودتو نگهدار» در اینجا به معنای همون تقواست!!! (دیگه شرمنده، وسع شاعر در معرفی تقوا همین بوده!)

یه نمونه‌ی دیگه اش، میشه به قورمه سبزی‌های مونده از سحر اشاره نمود!
تصورکن سرظهر از خواب پا میشی، حالا همیشه این موقع اندازه‌ی کله‌ی گاو صبحونه میخوردی‌ها، ولی الان روزه ای! درحالی که توی شکمت صدای به هم خوردن ورق‌های گالوانیزه میاد، اتوماتیک وار میری سر یخچال، اولین صحنه‌‌‌ای که میبینی چیه؟ قورمه سبزی‌های بازمانده از سحر!
همون قورمه سبزی خوشمزه‌‌‌ای که حسابی جا افتاده و چاشنی‌هاش همه به اندازه اس!
همون که آشپز به قاعده‌ی نیم کیلو گوشت راسته‌ی گوسفندی و سی مثقال زعفرون اعلا خرجش کرده!
همون زیبای خفته‌‌‌ای که از سر شب عطرش ساختمون رو برداشته بود! بله همون بزرگوار رو عرض میکنم!
از قضا حالا که روزه ای، لوبیاهاش میان جلو سلام میکنن و ته دیگ سیب زمینی‌های برشته‌ی کنجدیش وسط یخچال بندری میرقصن! در این مرحله دیگه به خودت فحش میدی که چرا سحر جا نداشتی و بیشتر نخوردی!
دقیقا به همین مرحله‌ی رویتِ این عزیزان و بازهم نخوردن و ادامه دادن روزه، تقوا میگن!
اصلا خوندن این متن خودش یه درجه از تقواست! که اگه یه بار دیگه برگردید و بخونیدش، شما یکی از متقیانِ بزرگِ روزگارید!

پسرک ما بکی از پیروان سرسخت مکتب آنارشیسمه....یعنی نظم رو مخشه!

همه چیز توی خونه، اعم از اسباب بازی‌ها، قابلمه‌ها، کتابا، دستمال آشپزخونه‌ها، رخت و لباسا و خلاصه همه چیز، باید و حتما باید ریخته پاش باشه، وگرنه نظم فکریش بهم میخوره!

و این میشه که خونه تمیز کردنِ من نه تنها چندین ساعت طول میکشه، بلکه مصداق بارز آب در‌هاون کوبیدنه

مثلا من میرم سراغ قابلمه‌ها، وی برسر زنان و جیغ کشان میدوه سمتم و میگه آبلاااا، یعنی قابلمه‌ی منو دست نزن!

قابلمه رو ول میکنم میرم سراغ عروسکا، قابلمه رو پرت میکنه و میدوه میگه نی نی!

نی نی‌ها رو دور میندازم، میام سراغ کتابا! مث قرقی خودشو میرسونه و میگه عدیسی (یعنی کتاب نی نی عسلی منو رد کن بیاد)

و این دومینو تا ساعاتی همینطور ادامه داره تا بالاخره یکیمون خسته بشه و وا بده!

و همچنین همین خصلت آنارشیستیه که باعث میشه نصف شب که میرم سراغ یخچال، یهو پام بره روی کرمِ کوکیِ رنگی، و ناگهان انرژی پتانسیلِ ذخیره شده در کوکش تبدیل به انرژی جنبشی بشه و صدای جیرجیرش دربیاد و همزمان انرژیِ پتاسیلِ بخشِ دردِ مغز من تبدیل به جیغ بنفشِ فروخورده در گلو بشه...

راستش من از وقتی علی رو دیدم، به ریخت و پاش حضرت آقا گیر نمیدم، چون به این نتیجه رسیدم که این مردا، از بندِ قنداق شلخته و نامرتبن! دست خودشونم نیست :|

عکسای حدود شش ماهگی علی رو که نگاه میکردم، به خودم گفتم چرا اون موقع به اندازه‌ی کافی لُپ‌های آلوچه ایش رو نخوردم!!

آخه چی شد که من اون دست و پاها و لُپای گوشتالو رو گازگاز نکردم؟؟!

خوب که فکر کردم یادم اومد که اون موقع تنها دغدغه م بزرگتر شدن پسرم و دراومدن دندوناش بود، و وقتی دندوناش دراومد، دیگه اون لپا هم آب شد...

انتظار بزرگ شدنش رو میکشیدم، درحالیکه هیچ لذتی از کوچک بودنش نبردم!

مثل همین الان...

گاهی فکر میکنم در چندسال آینده دلم برای همین بی دغدغه بوسیدنش هم تنگ میشه!

امسال، بعد از دوسال روزه خوری، میخوام مثل آدم روزه بگیرم! البته‌‌ان‌شالله...

دوسال پیش که علی چهار ماهه بود و پسری بود به شدت شکمو . (از لپ‌های آویزونش تو عکسای اون موقع کاملا مشهوده!) و انقدر شیر میخورد که من حتی فکر روزه گرفتن هم مو به تنم سیخ میکرد!

و البته خودم هم مدام در حال خوردن بودم. یعنی مدااااام! درواقع حضرت آقا هرچی پول درمیاورد میریخت تو شکم ما دوتا :|

پارسال هم که با اینکه تمام تلاش خودمو به کار گرفتم، آخرش تونستم فقط ده تا از روزه‌ها رو بگیرم. تقریبا سه تا درمیون.

یه جورایی حس میکنم روزه اولی ام، باید برام روزه واکنی بگیرن!