ای شما! ای تمام عاشقان هرکجا

شاید برای شما هم این سوال پیش اومده باشه که چرا خدا، سرتاسر زمین رو از نعمت پر نکرده؟
چرا بعضی جاهای زمین، بیابون خشک و بی آب و علفه، جوری که مردمش باید برای رسیدن به آب اینقدر زحمت بکشن، اینهمه گرما رو تحمل کنن و سختی بکشن، درحالیکه بعضی جا، اینقدر خوش آب و هواست که مردمش حال می‌کنن و از خوشی میزنه به کله شون! چی میشد اگه همه جا سواحل مدیترانه زیبا و پرنعمت بود! (البته با رعایت شئونات اسلامی‌خواهران و برادران)

چرا همه‌ی زمین پر از آبادی نیست؟ مگه از فضل خدا چیزی کم میومد که مثلا کوهها از جنس طلا باشه، یا دیوار خونه‌ها از جنس شکلات باشه و هروقت هوس شکلات دارک ۸۰ درصد کردیم، دیوار رو گاز بزنیم و مستفیض بشیم! زمینها همه سرسبز و قشنگ، باغها پر از گیلاس و انبه و آووکادو! و خلاصه انقدر فراوونی نعمت باشه که هیچکس تو فقر نباشه. مگه نه اینکه خزائن آسمونا و زمین دست خداست؟ پس چرا بیشتر نداده؟ چرا ویلا نداده؟ کنار دریا نداده؟!
جواب این سوالتون رو خداوند تو سوره‌ی شوری، آیه‌ی ۲۷ داده:
ولو بسط الله الرزق لعباده لبغوا فی الارض ولکن ینزل بقدر ما یشاء انه بعباده خبیر بصیر

مخلص کلام اینکه اگه بیش از حدِ ظرفیتتون از خزانه‌ی نعمتمون برای شما نازل میکردیم،درزمین طغیان و فساد میکردید. می‌زدید به سیم آخر و آی می‌تازوندید. پس همینقدر کافیه براتون.(البته نعمت نداده هم دارید میتازونید)
خداوند خودش از نیازهای بندگانش آگاهه، هر اندازه که مصلحت بدونه نعمت رو نازل میکنه...

من این آیه رو با تمام منطق و عقلم پذیرفته م، چون ماهم کم و بیش، حد ظرفیت بشر رو میدونیم، میدونیم که اگه نعمت پیش زیاد بیاد چطور مست میشه و دیگه نمیفهمه چیکار میکنه.
پس دیوارهای شکلاتی و لوسترهای موزی بمونه واسه بهشت... اصلا ما را نسزد که آووکادو بخوریم :|